Нэгэн өглөө зохиолч номын сэдвээ бодсоор далайн хөвөөгөөр алхаж явлаа. Гэнэт тэр далай.
руу ямар нэгэн зvйл шидэж байгаа хvнтэй тааралджээ.
Нөгөө хvн рvv дөхөж очтол тэр эрэп дээр шидэгдэн гарч ирсэн далайн одуудыг буцаан далай руу шидэж байв. Зохиолч:
- Та vvнийг яах гэж далай руу хаяад байгаа юм бэ? гэхэд,
- Удахгуй нар мандана. Усны давалгаа татарч однууд хатаж vхнэ шvv дээ гэж хариулав Зохиолч:
- Эрэг урт, энд олон мянган далайн одууд байна. Та бvгдийг нь хаях ямар ч боломжгvй, шидсэн шидээгvй ялгаагvй юм биш vv? гэхэд, тэр хvн цуглуулсан однуудаас нэгийг авч шидэнгээ:
- Та хар л даа...

Нэгэн алдартай уран илтгэгч 200 хvн цугласан том танхимд илтгэлээ тавьж байна.
Гэтэл тэрээр гэнэт 20 долларын дэвсгэрт гаргаж ирээд хэн нэгэн vvнийг авахыг хvсч байгаа эсэхийг асуухад хvмvvс бvгд гараа өргөв. Илтгэгч "Энэ мөнгийг та нарын хэн нэгэнд өгөх болно. Харин тэгэхийн өмнө нэг зvйлийг хийх хэрэгтэй" гэж хэлээд нөгөө 20 доллараа нугалж vрчийлгэн, базаж байснаа дахиад л авахыг хvсч байгаа эсэхийг асуухад хvмvvсийн гар мөн л өргөөтэй байлаа. Гэтэл илтгэгч маань нөгөө мөнгөө бvр газар шидээд дээрээс нь дэвсэж, vрчийлгэн бvр шороотой хольж хутгаснаа ахиад л нөгөө асуултаа давтав. Гэвч бvх ...

Дунд сургуулийн нэг багш сурагчиддаа нэгэн туршилтанд оролцохыг хүсч байгаа эсэхийг нь асуулаа. Мэдээж энэ нь амьдралын" гэсэн тодотголтой байсан нь хүүхдүүдийн сонирхлыг ихэд татсан учраас тэд ч дуртай нь аргагүй зөвшөөрөв.Тэгтэл багш нь дараагийн өдөр хүүхэд тус бүрийг таван килограмм төмс, нэг гялгар уутан тор авчрах даалгавар өгөхөд хүүхдүүд багшийнхаа чухам яах гээд байгааг нь огт ойлгоогүй ч маргааш нь хүүхэд тус бүрийн ширээн дээр төмс болон гялгар уутнууд бэлэн болсон байв.
Багш анги руугаа ороод өөр рүү нь асуусан нүдээр харах сурагчиддаа "За одоо та нар өнөөдрийг хүртэл үзэн ядаж б...

Уйдаахын мөчгүй чимээ имээгүй гуниг минь 
Усан дээр туссан модны сүүдэр шиг мөнхийн
Харин, баясал жаргал минь тэр усанд 
Хатсан навч ойчсон мэт урсан одогч зуурдын 
(Г.Аюурзана)

Уйлсан учрыг минь бvv асуу
Удаан уйлахгvй мөд тайтгарна
Угтах ирээдvйн урт амьдралд
Уйлах өдрvvд бишгvй тохиох ч
Олон уйлахгvй одоо л би сайн уйлъя
Орчлонгийн зовлонг нулимсаараа угаая
Оройхон учирсан учралаа санан
Огтхон ч нийлэхгvй тавилангаа бодон
Омог бардам дvрийг чинь vгvйлэн
Олон уйлахгvй одоо л би сайн уйлъя
Зугаа цэнгэлтэй өдрvvдээ дурсан
Зуурдын жаргалтай хайраа өрөвдөн
Зvvдэндээ л чамтай учрахыг мөрөөдөн
Зоргоороо би жаахан л уйлъя
Зvрхний гунигаа нулимсаараа нимгэлье
Аргадаж тайвшруулах гээд яах вэ!
Ахиад би гомдож уйлахгvй
Асгарах нулимсны дусал б...

Өмнөд Солонгост ирээд 2 жил болж, зориж ирсэнээрээ Магистраа ч төгслөө. Одоо доктортоо сурна. Гэхдээ докторт сурхад арай л бэлэн болоогуй байх шг санагдах юм. Мэдлэг, чадвар минь дутна. Цаг хугацаа өнгөрөх тусад миний мэдэг чаддаг бухэн дэндүү хомс юм шиг санагдаж өөрийгөө чамлана... хэрэв миний оронд оор хун байсан бол илуу сурах байсан ч юм бил уу гэсэн бодолоор хичээж зутгэнэ. Тэгсэн хэдий ч би иймхэн юм хийж бна гэж ү хэмээн өөрийгөө бас л чамалсаар.
Ээж аавдаа ачалалтай сайн охин, дүү нартаа түшигтэй сайн эгч, сайн шавь байж чадаж байгаа болов у гэж бас л өөрийгөө чамлана.
Өөрийгөө дэ...